Vanmorgen weer vroeg uit de veren voor een ochtendsafari met ranger en een boottocht over de Nijl. ik hoor allerlei gerommel om ons heen en kan me niet voorstellen dat het nijlpaarden zijn, maar het is donker, dus we zien niks. Het blijken gasten uit een andere tent te zijn die met hun koffers lopen te slepen. Moet je dat hier zelf doen??? Dat zal toch niet?
De badkamer is prachtig. Vannacht geen bavianen tegengekomen, maar het licht is wel heel zuinig, dus een beetje opmaken is deze reis een uitdaging. Beetje bijschijnen met de telefoon helpt iets, maar is niet ideaal.
Het pad naar het restaurant voor het ontbijt is nog verlicht met de vuurpotjes, want het is nog best donker. Om 6 uur zijn we present en deze keer hebben we een klein buffetje. Niks bijzonders.
Tegen half 7 stappen we in de auto om de ranger op te halen. Vanaf de brug is een hele mooie zonsopkomst te zien. Het belooft een mooie dag te worden.
Ranger T., hij heeft een moeilijke Oegandese naam die met een T begint. Daarna ben ik hem kwijtgeraakt, blijkt een goede. Anatoli en hij kennen elkaar al lang. T. is duidelijk geïnteresseerd in zijn gasten en ziet alles lijkt het wel. We beginnen met een sfeerbeeld van een buffel met op de achtergrond de ochtendmist. Het prachtige ochtendlicht laat de dieren in de mooiste setting zien.
Al hangend uit het raam speurt T. de omgeving af voor interessante dingen en al vrij snel is het prijs. Er ligt een luipaard in een boom. Wat knap dat hij dat zag. Voor de foto's staat de zon niet ideaal, maar we zijn er toch blij mee.
Alle dieren passeren weer de revue. Veel giraffen vandaag. Ook een met een heel bijzondere kleur; veel donkerdere vlekken dan normaal. Wij worden grijs als we oud worden, maar giraffen worden steeds donkerder, maar qua kleurverdeling in de vlekken zou hij niet oud zijn. Gewoon bijzonder.
 |
| Een oude giraffe |
 |
| En een bijzonder gekleurde |
T. heeft veel telefooncontact met andere rangers over de luipaard. Hij vindt dat een collega die ook had kunnen vinden, maar hij staat bekend om het spotten van luipaarden, dus komen ze toch steeds bij hem. Nu gaat het echter los over leeuwe die bij Queena Victoria gezien zijn. "Queena, yes, Queena". Een eindellos heen en weer gebel en dan zegt hij, we laten het hier voor wat het is en gaan ons geluk beproeven, want er zijn leeuwen gesignaleerd. Er zijn niet heel veel leeuwen in Oeganda, dus wij zijn er voor in. Aan Anatoli heb je dan een goede chauffeur. Hij scheurt en crosst over de onverharde hobbelwegen en wij genieten. Gaan met die banaan.
Er staat al een flink aantal auto's, maar Anatoli wil natuurlijk de best mogelijke plek veroveren, dus wringt hij de Landcruiser er overal tussendoor, top op de centimeter nauwkeurig en anderen hebben het nakijken.
Een mannetje en een vrouwtje liggen onder een struik en zijn in eerste instantie moeilijk te zien, maar wat later komen ze in beweging en zien we ze uitstekend. Ze lopen een stuk verder en als ze uit het zicht zijn, plukt Anatoli de auto uit de kluwen en T. zegt dat hij bovenlangs over het gras moet rijden langs de rij en eenmaal achteraan zijn we weer de eersten om ze verderop te zien en ze nog een hele poos te volgen. Topactie van beide heren 👌
 |
| Eerst is het een zoekplaatje |
 |
| Maar het word al beter |
Als ze uit het zicht zijn, gaan we gewoon verder met de game drive. Er staan oribi's op het pad te plassen en te poepen zoals ze altijd doen.
Nog meer giraffen volgen, buffels rennen de weg over, pumba's hollen voorbij en Uganda Kobs begluren ons vanuit het hoge gras.
Dan zetten we T. weer af waar we hem opgehaald hebben en rijden we richting de boot. We zouden vanmiddag een boottocht over de Nijl naar de watervallen maken, maar dat werd toen toch 's ochtends, toen om 11 uur, dan weer met een kleine en nu toch weer met een grote boot. Dan is dan wel weer jammer.
De tocht zelf is niet heel bijzonder. We zien veel nijlpaarden liggen chillen in het water. Ze slapen, suffen overdag en 's avonds eten ze. Zwemmen kunnen ze niet, dus ze zitten altijd in ondiepe stukken. Verschillende vogels passeren de revue, waaronder een Goliath heron, de grootste reiger.
 |
| Goliath heron. Kan wel 1,5 m. hoog worden |
 |
| In deze gaten wonen de Pied Kingfishers |
 |
| Malachite Kingfisher |
Hier en daar stopt de boot of remt af. In de steile lichte rotsen zitten veel gaten. Dit zijn de holen van de Pied Kingfisher.
Na ruim 2 uur stroomopwaarts varen komen we bij de watervallen. Het is inderdaad een donderend geweld waarmee het water naar beneden komt. 43 m. omlaag door een ruimte van 7 m. breed. Niet de grootste, hoogste of breedste waterval, maar wel de krachtigste ter wereld. We kunnen er niet te dichtbij komen, want daarvoor is de stroming daar te sterk.
Even later varen we dus terug en met de stroom mee gaat het heel wat sneller. Ik kan nu wel een goede foto van de arend maken en dan spot Jan Colobus-apen en wijst. Daarop draait de boot naar de kant en kunnen we even kijken.
45 minuten duurt de terugweg en Anatoli staat alweer braaf op ons te wachten.
In een keer door naar de lodge, dan kunnen we daar nog net lunchen. Inderdaad vlak voor tweeën zijn we er. Vanmiddag staat er lasagne op het menu en dat smaakt zowaar best, maar ook dit is lauw. Voordat we aan tafel gaan zegt een jongen van de bediening dat er aan de overkant van de rivier een olifant staat te drinken. Ze hebben er ook een telescoop voor neergezet.
In een keer door naar de lodge, dan kunnen we daar nog net lunchen. Inderdaad vlak voor tweeën zijn we er. Vanmiddag staat er lasagne op het menu en dat smaakt zowaar best, maar ook dit is lauw. Voordat we aan tafel gaan zegt een jongen van de bediening dat er aan de overkant van de rivier een olifant staat te drinken. Ze hebben er ook een telescoop voor neergezet.
De rest van de middag vermaken we ons op het terras met schrijven, foto's overzetten en.... op een gegeven moment komt een nijlpaard uit het water en gaat lopen grazen op het gras tussen de rivier en het terras.
Er zijn vanmiddag, aan het eind van de middag, veel apen en die kijken maar raar naar het nijlpaard, maar verder gaan ze gewoon hun gang. Een ligt er op de rand bij de vuurplaats en laat zijn buik vlooien. Het standbeeld van het nijlpaard wordt gebruikt als uitkijkpost.
 |
| Vanaf het zitje naast ons, zonder zoom |
Na het eten werden we weer naar de tent gebracht en na een aantal mislukte pogingen om te lezen geven we het op. Vanavond is het wel rustig op het terrein.