Lekker geslapen. Dit bed is een stuk beter en het was lekker rustig. Iets voor de wekker worden we wakker en we kunnen dus nog heel even rustig opstarten. Half 7 ontbijt was afgesproken. We vinden het om 10 voor half licht genoeg om zonder escorte te gaan, want op de boardwalk, ongeveer 95% van de route, komt geen wild zeiden ze gisteren. Dan blijft er nog een meter of 30 over. Dat durven we wel aan.
Het uitzicht is mooi, maar helaas geen wild. Gisteravond wees een van de jongens van het restaurant met de schijnwerper op een buffel die het moeras overstak. Hoe hij dat zag in het donker?
We krijgen gelukkig een licht ontbijt en Anatoli eet met ons mee.
07.15 uur vertrekken we echt. Anatoli heeft na overleg met een van de andere gidsen besloten de lange, verharde weg te nemen, want de andere is te slecht.
We rijden door dorpjes langs de onverharde weg waar veel mensen met landbouwgereedschappen lopen en kinderen op weg naar school. Eenmaal op de verharde weg is er in eerste instantie niet veel te zien. Bij een steenfabriekje met in bedrijf zijnde steenoven stopt Anatoli en moet ik een foto maken. Niet dat ik dat persé wil, maar als hij er blij van wordt, soit. Vroeger met de dure rolletjes was je zuinig, maar dat is nu wel anders.
Ook bij een markt stopt hij en moet ik teruglopen voor een foto, hoewel er naar mijn idee niet heel veel te zien is.
We passeren veel fietsen en boda boda's met grote bananentrossen.
Ik moet ontzettend plassen, maar er is nergens gelegenheid. Het groen langs de weg is landbouw, dus niet zo'n goed idee en verderop is het best dichtbevolkt. Uiteindelijk maar naar een benzinepomp. Anatoli zegt dat het waarschijnlijk wel een Franse hangplee is, maar dat zal me een zorg zijn. Dat is trouwens een heel luxe benaming voor het geheel. Wat precies de bedoeling is, weet ik niet, maar als ik het maar kwijt ben. De deur kan niet goed dicht, laat staan op slot. Het is een betonnen vloer met achteraan mogelijk een gootje, maar dat is niet te zien, want licht is er ook niet. Er staat wel een emmer buiten. Zou die om door te spoelen zijn of in plaats van wc-papier? Geen idee. In gedachten verontschuldig ik me en ga weer naar de auto.
Dan staan er links plastic kassen en dat is de grootste rozenkwekerij van Oeganda, maar opgezet door een Hollander.
We gaan steeds verder de bergen in en de wolken worden dikker. Het is een heel vruchtbaar gebied hier en de huizen zijn behoorlijk groot en netjes, net als de percelen voor de gewassen.
Er barst een flinke bui los. Anatoli wil nog ergens lunchen, want het duurt nog 1,5 uur voordat we bij de lodge zijn. Het plaatsje Kisoro is uitgestorven in de regen. Bij de benzinepompen onder de overkapping staan tientallen boda boda's te schuilen, net zoals bij andere winkels en afdakken. Als je nu wilt tanken heb je pech.
 |
| Coffee Pot Cafe |
Anatoli zet ons af bij The Coffee Pot Cafe, wat een Nederlandse eigenaresse zou hebben volgens hem. We worden met paraplu's vanuit de auto begeleid naar binnen. Anatoli gaat verderop lokaal voer eten. Het is een aardig tentje en ze hebben Europees eten. Het loopt aardig vol met een reisgezelschap. Jan neemt een baconburger met friet en ik een paddenstoelensoep en een bananenmilkshake. Het staat in de maag, maar smaakt wel. Mijn darmen zijn al dagen licht van slag, maar niet zo dat ik er echt last van heb. Nu begint het vervelender te worden. Als Anatoli ons weer ophaalt, zegt hij dat ik in het hotel Dawathee moet vragen. Dat zou helpen. Dawa betekent medicijn en het wordt veel gebruikt bij verkoudheids- en keelklachten, maar het staat hier bekend als dat het overal goed voor is. Iets met gember is het in elk geval. We zullen zien. Ik ben overal voor in als het helpt. Ik wil morgen echt wel naar de gorilla's, maar liever niet achter elke boom in het bos moeten zitten.
Na het eten rijden we een stuk terug door het plaatsje en dat ziet er opeens heel anders uit. Overal leven in de brouwerij en er is een markt die overvol is met mensen. Waar komen die opeens allemaal vandaan? Het lijkt wel of ze kunnen toveren hier 😄
De omgeving wordt steeds mooier, ondanks de wolken boven de bergen en de 3 vulkanen op rij. Ontzettend veel bananenbomen met grote trossen bananen.
Dan gaan we de onverharde weg weer op. Hier is ook een markt, maar dan heel klein, met alleen yams. Die worden in de omgeving verbouwd.
 |
| De zwarte knollen zijn yam's |
Hoe verder we komen, hoe meer zicht we op het dal krijgen dat helemaal vol staat met verschillende soorten lage gewassen. De yams dus, bonen en veel meer. Tegen de steile bergwanden huizen en bananenbomen.
 |
| Het gewas in het midden met de grote bladeren achter de bananenbomen zijn yams |
En je hebt onverharde wegen en onverharde wegen. We draaien nu nog een categorie slechter op en ook nog steil omhoog. Er lopen regelmatig mensen, kinderen die geiten hoeden en er wordt gewerkt met hout kappen en stenen maken.
 |
| Lake Mutanda |
In de verte zien we op de oever van een schiereiland de lodge liggen, maar om daar te komen moet echt eerst de 4WD aan, anders kun je er niet komen. Supersteil en glibberig omlaag. Deze weg moeten we trouwens morgenochtend in het donker weer terug rijden. Op het filmpje is niet goed te zien hoe steil het echt was.
Anatoli brengt ons veilig bij de lodge waar we door een Engels stel, de beheerders denk ik; de lodge is in Nederlands bezit, van de eigenaren van Matoke Tours, ontvangen worden. Heel vriendelijk en hij heeft een bekend gezicht. Ik ken hem niet, maar ik heb het gevoel dat ik hem eerder gezien heb.
Na de formaliteiten gaan we achter de koffers aan naar huisje 9. De huisjes staan op palen en via een best lange trap komen we er. Het is niet groot, maar wel knus en van alle gemakken voorzien. Als we ons aan het installeren zijn, komt er iemand een thermoskan Dawathee brengn. Flink pittig van de gember en fris van de citroen. Het smaakt beter dan het eruit ziet. Nu nog zien of het helpt. Dawa zou in het Swahili medicijn betekenen.
We halen alle eetbare dingen uit de trolleys en stoppen die in de plastich bak om te voorkomen dat de muisachtige nachtdieren ermee aan de haal gaan. Rugzakken en zo knagen ze kapop om erbij te kunnen. We zoeken de dingen bij elkaar die we morgen nodige hebben, want daar hebben we midden in de nacht geen zin in. Ontbijt is afgesproken voor half 6.
 |
| Uitzicht vanaf ons terras |
 |
| Op zich prima badkamer, maar je moet 2 treetjes op en dat is in donker 's nachts best tricky |
Hierna gaan we met de laptop, boeken en schrift naar het restaurant om daar lekker te zitten. Echt lekker zit de bank niet, maar goed. Ik schrijf en Jan zet de foto's over en leest. De open haard wordt aangedaan. Niet met hout, maar met houtskool. Geen knapperend vuurtje, maar een knus smeulend vuurtje.
We eten vooraf iets vegetarisch met aubergine wat goed smaakt, maar ik neem maar een stukje. Het is nogal veel en massief en don't push your luck. Hoofd is zoals gebruikelijk erg droge kip met kerrie/knoflookachtig iets en gebakken aardappels. 1 hap kip en wat aardappels voor mij. De eerste serveerster is niet erg spraakzaam, maar de tweede is heel gezellig. Ze kijkt me aan en ik vertel van de buikklachten. Eindelijk iemand die het begrijpt en ernaar handelt als je iets zegt, dus komt de sinaasappelcake voor mij in een kleinere portie dan voor Jan. Goed gedaan meissie.
We geven onze keus voor het ontbijt door en voor de packed lunch. Dan nemen we allebei een rolex.
Terug op de kamer blijkt dat de regenjacks nog boven liggen. Toen we vanmiddag daar zaten heeft het nog een paar keer kort flink geregend en gehageld, maar vanavond is het droog en niet zo koud meer.
We zoeken de laatste spullen bijelkaar en vullen de rugzakken en dan gaan we op bed in deze kleine kamer nog even lezen. De wekker staat op 5 uur......