De dag begon zoals altijd heel vroeg, want we gaan nog een korte game drive met ranger doen. We ontbijten niet te zwaar van het eenvoudige buffetje en dan komt Anatoli. Hij heeft geregeld dat onze koffers gehaald worden, dus wachten we even bij de auto. Een Hollandse vader en zoon zijn samen op reis en hebben de motorkap open. Vader hamert ergens op, maar het lijkt geen effect te hebben, want de auto wordt met vereende krachten aangeduwd. Valt niet mee zo'n zwaar ding, maar hij slaat aan.
Verderop zijn een hoop bavianen actief en stoppen we even. Ook bij de brug zijn ze en hier zijn ook kleintjes bij. Beneden in de uiterwaard lopen ze ook en het is duidelijk dat ze niet van natte voeten houden, want ze slaan zoveel mogelijk natte grond over.
Volgende stop is een kudde van minstens 11 olifanten links van de weg.
Eenmaal op de savanne tussen de palmen lopen nog meer olifanten. Een kleine loopt steeds met zijn slurf omhoog. De jonge palmen, nog in struikvorm, lijken niet zo klein, maar met een olifant ernaast -weliswaar geen volgroeide- zie je dat het toch flinke dingen zijn.
Dan pikken we T. weer op. Via een groep giraffen en buffels komen we bij overstekende Uganda kobs en hartebeesten.
In de boom zit een stelletje Abyssinian Ground Hornbills. Hij vindt haar wel leuk, maar zij heeft hoofdpijn geloof ik. Het mannetje heeft een rode keel en het vrouwtje een blauw/grijze.
Op een hele grote uitgestrekte vlakte staan hele grote kuddes buffels en kobs. De kobs zijn onrustig en kijken vrijwel allemaal dezelfde kant op. Dat is voor T. een aanwijzing en ja hoor, weer geluk. In het hoge gras liggen 2 leeuwen.
Er staat maar 1 auto, alleen de Hollanders van de auto die aangeduwd moest worden vanochtend. Als zij vertrekken zijn we nog alleen en blijven kijken tot ze in het gras blijven liggen en we ze niet meer zien. Ook de kobs worden weer rustig.
Het nieuws is echter als een lopend vuurtje door het park gegaan en er komen ons een heleboel auto's tegemoet. T. en Anatoli wijzen naar achteren. Daar moeten ze heen. Tegelijk liggen ze samen in een deuk, want wij hebben ze gezien en de kans is heel klein dat ze, nu het later en dus warmer wordt, nog opstaan op korte termijn.
Veel giraffen vandaag en op de weg een moeder kob met schattig kleintje dat rare sprongen maakt.
We rijden richting de rivier en op een vlakte maken we even een stop voor o.a. sanitair, want daar staan wc's.
Daarna zien we een eenzame olifant met halsband met tracker om. Flinke halsband kun je wel zeggen.
Even in de achteruit, want er staat weer een bijzonder gekleurde giraffe. Veel donkerder dan normaal. Een oudje.
Om ongeveer half 10 zetten we T. weer af en rijden we naar de top van Murchison Falls. Het is een stuk verder dan we dachten, maar het is dan ook een groot park.
Hier staat ranger Innocent voor ons klaar voor een korte wandeling naar de bovenkant van de watervallen. 1,5 km, dus goed te doen.
Eerst een flink eind naar beneden. Eerder was er maar 1 waterval, maar in 1962, het jaar van de onafhankelijkheid van Oeganda -daarvoor was het een Britse kolonie- was er door hevige regenval een grote aardverschuiving en ontstond er een 2e waterval. Het pad glinstert ontzettend in de zon en dat is mica of nikkel? We kunnen het niet goed verstaan, maar hij heeft het over apparaten waar het in zit, dus we gokken op nikkel. Het uitzicht is mooi. We kunnen zien tot waar we gisteren met de boot kwamen en wat verderop de beide watervallen. Wat een kracht.
Dan lopen we nog naar de natuurlijke douche, waar je vol in de nevel van de waterval staat en in no time kletsnat bent. Het is wel lekker, maar niet goed voor je coiffuur 😂. Jan probeert uit alle macht zijn camera droog te houden. Er is hier vrijwel altijd een regenboog, dus die gaat ook op de foto. Innocent maakt nog wat foto's van ons en dan lopen we weer naar het startpunt. Vroeger kon je vanaf de boot de wandeling doen, maar de boten kunnen na een overstroming niet meer aanleggen.
Via nog meer bavianen met hele leuke baby's gaan we naar de uitgang van het park.
Daar slaat de bureaucratie weer toe. Het valt niet mee om het park weer uit te komen. Op de papieren staat geen stempel op de dag van binnenkomst, want het meisje heeft toen een foto van het kenteken gemaakt. Zij was haar tijd ver vooruit blijkbaar. Ook denkt hij dat de datum al verlopen is, want er staat 25 september op. Klopt, dat is de datum waarop Matoke heeft betaald. Er wordt een ander bij gehaald. Samen twijfelen ze nog. Ook Anatoli zegt dat het heel eenvoudig is, maar zo werkt het hier niet. Wat verderop staat een man in burger en Anatoli steekt zijn hand op en roept gedag. De grote baas zegt hij en de jongens laten zien dat ze werken. Dan kunnen we opeens wel doorrijden.
Nu nog een eind rijden naar Ziwa Rhino Sanctuary. De weg is wel goed.
Ziwa is een opvanglocatie voor neushoorns vanwaar ze op termijn weer in het wild uitgezet worden. Ze kunnen overal lopen en worden 24/7 bewaakt tegen stropers.
Ziwa is een opvanglocatie voor neushoorns vanwaar ze op termijn weer in het wild uitgezet worden. Ze kunnen overal lopen en worden 24/7 bewaakt tegen stropers.
 |
| Jackfruit |
We gaan eerst lunchen als we aankomen. Het heeft geen indruk gemaakt, want ik weet al niet meer wat het was, wel dat het eindelijk weer warm was. We hebben een hele grote kamer, geschikt voor 4 personen.
De bedoeling is om morgenochtend met een ranger naar de neushoorns te gaan en daar te wandelen, maar als we met de laptop naar de bar lopen om te schrijven en de foto's te doen, komen we Anatoli tegen en zegt hij dat we ook vanmiddag naar de neushoorns kunnen. Ze weten dat ze nu niet ver weg zijn en morgen moeten we misschien een heel eind lopen en bovendien kunnen we dan morgen meteen naar Turaco Treetops Lodge en daar in de middag relaxen. Goed idee, dus de laptop weer terug en in de auto.
Het is verder rijden dan we dachten. We komen door het park dat er ook echt als een park uitziet, maar waar wel echt wild loopt. Leuke pumba's, maar ook voor ons nieuwe red bocks. Die zien er een beetje uit alsof ze rugklachten hebben met hun licht gekromde rug. De heuveltjes zijn erg in trek om op de uitkijk te staan. Er is ook nog een zebra.
Ter plekke krijgen we een briefing van ranger Max en hij gaat mee in de auto nog een stuk verder. Bij een andere ranger staat een groep Noren die we ook al eerder gezien hebben.
De neushoorns blijken vandaag gekozen te hebben voor een soort weitje bij een boerderij en staan met z'n zessen, waarvan 1 jong van 8 maanden. Het ziet er een beetje gemaakt uit, maar het hek staat open en omdat een neushoorn 40 kg gras per dag eet en hier veel gras staat, vinden ze het blijkbaar wel lekker. De moeder van het jong is bijna zo ver dat ze weer gedekt kan worden en 2 mannetjes zijn erom aan het ruzieën. Leuk om te zien. Nog geen bloederige gevechten, want de ene is eigenlijk nog net te jong, maar voor ons toch best echt.
Max geeft een hoop informatie en na 3 kwartier gaan we weer terug naar de auto, na ook de bewakers nog even bedankt te hebben. Ze hebben diensten van 24 uur en in 99 van de 100 gevallen is het domweg wachten tot de tijd om is en af en toe met de neushoorns meelopen naar een andere plek. In totaal zijn er in Ziwa 49 neushoorns.
Op het terrein mogen de plaatselijke boeren hun koeien laten grazen. Win/win situatie, want koeien en neushoorns grazen anders en dus voor alle partijen goed. Prachtige koeien van het Ankole-ras met onmogelijk grote horens.
Weer terug bij het rangerstation staat een maraboe te poseren. We zitten al in de auto op Anatoli te wachten als we er weer uitgehaald worden om een praatje te maken met Abraham, een oude vriend van Anatoli. Lang geleden gingen ze samen met gasten naar Congo. Abraham heeft ook in Yellowstone NP gewerkt 20 jaar geleden om te leren hoe met westerse gasten om te gaan.
 |
| Klamboe weer keurig voor ons omlaag gedaan terwijl wij zaten te eten |
Na het eten verstuur ik de foto's nog even en gaan dan in de kamer op bed, want er is geen stoel, nog even lezen, maar dat is een verloren zaak. Al snel vallen bij beiden de e-readers te vaak uit de handen, dus licht uit en op naar een nieuwe dag met nieuwe belevenissen.