Een stuk uitgeruster dan gisteren staan we op en maken ons klaar voor het ontbijt. Daar zit Anatoli en die zegt dat we om 08.45 uur opgehaald worden voor het raften, maar dat dat goed een Oegandees half uur later kan zijn, dus gaan we nog even naar de banda en zet ik me buiten met het verslag, maar al na een paar regels worden we gehaald met de mededeling dat de chauffeur er is. Nu al? 5 over half 9 😲. Hij zegt wat we mee moeten nemen: zonnebrand en droge kleren vooral, dus die gaan we nog even halen en dan is het 25 minuten in het oude busje naar Adrift.
Daar worden we door Michael verwelkomd en hij doet de uitleg. We tekenen de waiver: dat we dus ons leven in hun handen leggen en we krijgen een zwemvest en helm die mij natuurlijk te groot is. Wij zijn de enige gasten. Buiten Michael gaan er nog 2 reddingskayaks mee, een raft met spullen met 1 rafter met 2 peddels en Bennie, de fotograaf, ook in een kayak. We hebben een hoop mensen voor ons aan het werk gezet vandaag.
Dan naar het startpunt. De boten liggen al klaar voor een afstand van 20 km. Wij voorin, achter ons Joshua en weet ik niet en Michael achterop die de commando's roept. Het begint heel rustig en later krijgen we een level 2 versnelling en dat lijkt heel wat, maar stelt niet veel voor. Er volgen ook nog een drietje en een stukje wandelen om een categorie 6 te omzeilen. Dat is een beetje teveel van het goede 😂.
 |
| Yeah, gelukt! |
 |
| En weer door |
De mannen hebben veel lol onder elkaar en kletsen wat af. Dan komt eindelijk een cat. 4 en dat is leuk. Now we're talking. En weer verder over de brede, rustige Nijl. Regelmatig mogen wij rusten en doen de mannen het alleen.
Dan wordt een van de kayaks op de "vrachtboot" gelegd en komen de ananassen en watermeloenen tevoorschijn die ter plekke in stukken gesneden worden. Onze peddels dienen als tafel. Wat veel en heerlijk fruit hebben ze toch hier.
We denken dat we al aardig aan het einde zijn, maar we gaan nog een stukje klunen om nog een 6 te ontlopen. Via een steile trap laten we ons weer in de boot zakken voor de laatste fase. Toen wisten we nog niet wat ons te wachten stond.
Geheel relaxed gaan we door de 4 en genieten. Deze was echt leuk. Dan nog een poosje dobberen waar de mannen elkaar zitten te pesten en uit de boot duwen. Michael heeft al 80x gevraagd of we ook willen zwemmen. Nee, dank je. Nog 2 versnellingen te gaan. De eerste is een eitje en bij de 2e wordt het opeens een heel ander verhaal. In de allerlaatste versnelling kiept de boot om en worden we eruit geslingerd. Ik heel hoog, Jan iets minder. Na wat voelt als een half uur, maar wat waarschijnlijk maar heel even was en ik minstens 4x kopje onder ging, geen boot kon vinden en een beetje radeloos werd, want drijven lukte ook niet, komt de oranje kayak te hulp. Ik grijp hem, maar heb geen grip. Nog een keer en dan voel ik de reddende handen. Ik kan het handvat aan de voorkant van de kayak pakken en, zoals geïnstrueerd, laat ik me op mijn rug naar de vrachtraft brengen. Ik heb geen idee wat er met de rest gebeurd is. Als ik uit lig te puffen wordt Jan aan boord gehesen en verderop hebben de mannen ons raft weer met de goede kant naar boven gedraaid, zijn ze allemaal ingestapt en hijsen ze ons in de raft. Overleefd! Was het toch bijna een remake van Death on the Nile geworden 😂
Bennie roept enthousiast dat alles op foto staat. We zijn benieuwd. Michael voelt zich schuldig, of is het gespeeld ❓maar dit kan nou eenmaal gebeuren. Het enige voordeel is dat het water 24⁰ is. Ik pest hem nog door te zeggen dat hij erop stond dat we gingen zwemmen 😄. Niet veel later zijn we bij het eindpunt en lopen we met de peddels de berg op. Pfoe, dat is nog even puffen, want ik sta nog een beetje na te trillen. Gelukkig is dat weer snel over.
Uitrusting uit en in het busje naar de andere locatie van Adrift waar we een lunch krijgen met een drankje naar keus erbij. Na het fruit en de halve Nijl leeggedronken te hebben, heb ik niet veel honger. We krijgen 5 spiezen, 2 kip en 3 rund, weer heel goed vlees, met friet en een salade erbij. Hoewl het best smaakt, de kip wat droog en de salade heeft een korianderdressing wat wij echt niet lekker vinden, gaat het lang niet op. Ik voel me er een beetje schuldig over. Ze doen zo hun best voor ons.
Als we klaar zijn belt Michael de chauffeur. Inmiddels heeft hij onze ringen ook weer, dus die krijgen we terug.
Terwijl we even wachten lopen we over de hangbrug naar de bungeetoren. Halverwege maakt Michael nog wat foto's van ons op de brug. Hij gaat ze allemaal mailen en het kost niks extra. Kom daar tegenwoordig nog maar ergens om. Met een hug neemt hij afscheid en hobbelen we weer richting The Haven.
We komen weer langs veel armoedige dorpjes en zien het echte Afrikaanse leven aan de onderkant van de maatschappij. We kunnen wel zeggen dat we in de binnenlanden van Afrika zijn geweest. Dan linksaf de grote weg op en op een gegeven moment nog een keer links de onverharde weg naar The Haven weer op. Ook hier weer de kleine huisjes, geiten, kippen, koeien en veel kinderen die blij naar ons zwaaien.
Thuis gaan we lekker douchen. De zonneboiler heeft goed werk geleverd, want het water is gloeiend heet. Jan regelt bij de receptie even een föhn voor mij, want de mijne is te sterk voor de zekeringen hier. Zal meteen de laatste keer zijn deze reis dat ik een föhn heb. De natte kleren leggen we voor de banda op het gras in de zon. Zo doet de lokale bevolking het ook als ze een grasje hebben. Ondertussen proberen we de foto's van WeTransfer te downloaden, want we zijn erg nieuwsgierig, maar het gaat super langzaam. Ik schrijf buiten het verslag en Jan gaat op bed lezen om zijn rug wat rust te geven.
Dan komt een van de meisjes van het restaurant met het keuzemenu voor vanavond. Verder is het rustig, alleen horen we af en toe flarden van het feestje, of wat het ook is, verderop langs het water, vogels en de stroomversnelling. Als toerist is het goed leven in Afrika.
Als de download bijna klaar is klapt hij eruit. Bummer, moeten we opnieuw beginnen. We denken dat de wifi bij het restaurant beter is, dus nemen we de laptop mee. Onze tafel is verplaatst en er zijn een heleboel andere gedekt. Ik tel zo'n 30 couverts. Biertje erbij en dan is de wifi hier ook niet veel soeps. Jan loopt naar het zwembad en daar lijkt het wat beter, dus bier mee en we vlijen ons neer op de ligbedden. Hier lukt de download gedeeltelijk en op de kamer hebben we het afgemaakt. Gezorgd dat hij niet in slaap viel en toen hadden we ze binnen. Er zitten echt een paar leuke foto's bij; o.a. van mij als ik op het punt sta gelanceerd te worden.
Dan komt een van de meisjes van het restaurant met het keuzemenu voor vanavond. Verder is het rustig, alleen horen we af en toe flarden van het feestje, of wat het ook is, verderop langs het water, vogels en de stroomversnelling. Als toerist is het goed leven in Afrika.
Als de download bijna klaar is klapt hij eruit. Bummer, moeten we opnieuw beginnen. We denken dat de wifi bij het restaurant beter is, dus nemen we de laptop mee. Onze tafel is verplaatst en er zijn een heleboel andere gedekt. Ik tel zo'n 30 couverts. Biertje erbij en dan is de wifi hier ook niet veel soeps. Jan loopt naar het zwembad en daar lijkt het wat beter, dus bier mee en we vlijen ons neer op de ligbedden. Hier lukt de download gedeeltelijk en op de kamer hebben we het afgemaakt. Gezorgd dat hij niet in slaap viel en toen hadden we ze binnen. Er zitten echt een paar leuke foto's bij; o.a. van mij als ik op het punt sta gelanceerd te worden.
Om half 8 gaan we eten en dat is niet zo goed als gisteren helaas. Maar we zullen echt niet verhongeren en bovendien hebben we laat geluncht.
Terug in de banda zet ik foto's op mijn telefoon en stuur ze door. Meteen al reacties. Dat is het leuke van maar 1 uur tijdverschil. Na nog even lezen breien we een eind aan de dag.
Terug in de banda zet ik foto's op mijn telefoon en stuur ze door. Meteen al reacties. Dat is het leuke van maar 1 uur tijdverschil. Na nog even lezen breien we een eind aan de dag.