5 voor 6 gaat de wekker en ik heb moeite met wakker worden. Alles is al ingepakt, dus we zijn snel klaar. We kunnen de koffers laten staan, die worden straks opgehaald.
Het valt, zo net uit bed, niet mee om het stuk naar boven te lopen, maar het lukt. De benen voelen trouwens prima aan, net als na de wandeling naar de Sipi Falls. We zijn trots op ze.
Het valt, zo net uit bed, niet mee om het stuk naar boven te lopen, maar het lukt. De benen voelen trouwens prima aan, net als na de wandeling naar de Sipi Falls. We zijn trots op ze.
Hoewel we niet veel besteld hadden, is het weer een uitdaging om het ontbijt weg te werken. Jammer dat we onze vriendin geen gedag hebben kunnen zeggen. De schoenen staan alweer keurig gereinigd klaar. Top lodge deze! 👌
Anatoli is aan de late kant, dus lopen we vast naar beneden om bij de receptie te gaan zitten en dan komt hij er net aan rijden. African time zegt hij, maar hij is altijd op tijd, dus het is hem vergeven. Er stond ook een auto in de weg, zodat niemand erlangs kon, verklaart hij.
Aan het eind van de onverharde weg gaan we linksaf het asfalt op. Niet heel ver, want dan slaat Anatoli weer linksaf een onverharde weg op. Een tussendoorweg langs verschillende dorpen. Ik vind het heerlijk, want deze auto is er tenslotte voor gemaakt en je ziet meer van het echte dagelijkse leven. Maar eerst moeten we tussen een troep bavianen door zien te komen. Ze vinden het prettig om op de weg te zitten.
We komen langs een kratermeer, zien hoe houtskool gemaakt wordt en heel veel bananenplantages. De huizen hier in de omgeving zijn duidelijk netter en (veel) groter dan we eerder gezien hebben. Mensen houden het erf ook netjes en we zien regelmatig vrouwen aan het vegen. Ik zou toch een steel aan die bezem maken, want zo voorover gebukt vegen lijkt me niks. Vaak doen ze het ook nog met 1 hand op de rug. Ook hier weer veel zwaaiende en roepende kinderen. We zijn op weg naar Queen Elisabeth NP, maar ik voel me ook bijna de Queen met al het wuiven dat we al gedaan hebben 😄
Het veevervoer is niet bepaald wat de Partij voor de Dieren voor ogen heeft. Een hoop kippen in een kooi en nog 1 er bovenop achterop een boda boda, hobbelend over de weg of een levend varken op zijn zij vastgebonden achterop. Niet eens op een plank zoals ik eerder zag. Het varken is het er dan ook niet mee eens en spartelt regelmatig.
Mijn schrift is bijna vol, dus in Kasese stoppen we bij een winkeltje met o.a. schrijfwaren. Ik vind een geschikt schrift voor 3000 USH = € 0,80.
De volgende stop is de evenaar. Een gele streep markeert deze en je kunt er dus gelijktijdig op 2 verschillende halfronden staan. Aan het eind van de reis komen we er weer over, ergens anders, en dat wordt een uitgebreidere stop. Van de 13 landen waar de evenaar doorheen loopt, liggen er 6 in Afrika.
We gaan vanochtend een boottocht maken. Dit zou in eerste instantie in de middag zijn, maar Anatoli schuift nogal eens met het programma en eerlijk is eerlijk, we zijn er nog niet slechter van geworden. Zo ook vandaag.
In een vissersdorp krijgen we de beschikking over een kleine privéboot met kapitein en gids. Ik moet eerst eigenlijk even naar de wc -plaspauze is voor Anatoli een bekende term- en dat heeft wat voeten in aarde. Met gids John loop ik door het dorp naar en winkel met erboven een restaurant of iets dergelijks. Een meisje loopt verder met me mee en eindelijk bereik ik een donker hol met ouderwetse Franse hangplee. What ever, als het maar werkt.
Aan het water liggen vissersboten en vissers zijn hun netten aan het opvouwen. Links is een visbank, maar we hebben helaas geen tijd om beter te kijken.
Al snel blijkt dat dit een stuk betere boottocht is dan de vorige. Als er iets te zien is, en John heeft arendsogen, gaat de kapitein erheen, zo dicht mogelijk, en stopt zodat we goed kunnen kijken. Eerst al een buffel op de oever en veel, heel veel nijlpaarden. Die zijn hier heel leuk, want ze zijn actief. Ze hebben een heel gevoelige huid, dus overdag zijn ze zelden uit het water, maar in tegenstelling tot op de Nijl, zijn ze hier bezig; kop boven water, proesten, onder water, elkaar een beetje uitdagen, de grote bekken open -helaas geen foto van- en knorren als een varken en toetoetoeteren als de waterscooter 😂 Het is geweldig.
Vogels zijn er ook te over. Een hele grote ooievaar, veel pied kingfishers, maar ook een goliath heron en prachtig gekleurde malachite kingfishers. Verderop zijn mooie gele vogeltjes druk bij en in hun nesten. Hadden we op de Nijl geen Nijlkrokodil gezien, hier zien we er verschillende. Ze zijn echt anders dan de Amerikaanse alligators. Deze zijn veel lichter van kleur en ze kunnen groter worden.
En dan de pièce de la resistence. Een kudde van 13 olifanten staat bij het water om te drinken. Wat een machtig mooi gezicht. Allerlei leeftijden. Ook een moeder met een piepkleine baby, die nog wat wiebelig op zijn beentjes staat en een ouder jong. Ze zijn met van alles bezig en je kunt hier wel uren naar kijken. Ook graven ze zand af van de berg met hun poot en rapen het met hun slurf op. Er zit ijzer en mineralen in.
Uiteindelijk gaan we toch maar verder. Jammer. De grote moeder was al naar boven gelopen en de rest maakt ook aanstalten. Een poosje na ons komt er nog een bootje, maar te laat om het echt mooi te zien, gniffel, gniffel 😏
John ziet in een dode boom een varaan. Het is voor ons echt zoeken, maar dan zien we hem ook. Ze kunnen zwemmen, lopen en klimmen, dus overal waar maar eieren zijn, eet hij ze op.
Een buffel met een wond aan haar achter knie en dan een arend boven in een boom met een heeeel groot nest. Dat nest is van de hamerkop en heeft een ingang en een nepuitgang. Leuk om eten te vangen. Het heeft ook verschillende kamers en die dienen als hotel. Ze kunnen gehuurd worden tegen de prijs van vis. Als je niet betaalt, word je eruit gegooid.
Een buffel met een wond aan haar achter knie en dan een arend boven in een boom met een heeeel groot nest. Dat nest is van de hamerkop en heeft een ingang en een nepuitgang. Leuk om eten te vangen. Het heeft ook verschillende kamers en die dienen als hotel. Ze kunnen gehuurd worden tegen de prijs van vis. Als je niet betaalt, word je eruit gegooid.
 |
| De arend bovenin de boom en linksonder het hamerkopnest |
Nog een gewonde buffel, nu aan de linker voorpoot. Deze komt maar met moeite het water uit. Nog meer krokodillen en nijlpaarden.
Dan gaan we terug via de overkant van het water. Meer vogels. Ook een prachtige blauwe woodland kingfisher. Wat is de natuur hier mooi.
En dan zijn we aan het eindpunt, na 2 uur varen.
 |
| De visbanken |
 |
| De hamerkop die er een stukje vis gescoord heeft |
Het is niet ver meer naar de lodge. Op de onverharde weg zien we heel veel olifantenpoep. De Bush Lodge is heel anders dan waar we gisteren waren. Het is vlak en savanne-achtig hier. Een open omgeving, ook binnen de lodge. Zoals altijd zijn we most welcome en krijgen we een sapje. De jongen die de registratie verzorgt en de bar en misschien nog meer, blijkt Innocent, de zoon van Anatoli. Is dat even leuk. Ook een heel aardige jongen.
We worden naar onze tent gebracht en die blijkt kleiner dan de andere die we hadden, maar deze heeft dan wel weer een hele speciale douche. Een dubbele buitendouche! Ziet er heel mooi uit.
We gaan lunchen en het eetgedeelte is in open tenten. Als het vanavond droog is, worden de tafels buiten gezet. We hopen het. We mogen hier in het donker weer niet alleen van en naar de tent. Gisteren zouden er 50 olifanten over het terrein gelopen hebben en ook nog wat nijlpaarden. Vanuit onze tent horen we de nijlpaarden toeteren, grommen en knorren. Het lijken er best een hoop.
Na de lunch gaan we even buiten zitten, maar al snel gaat het regenen. Even een flinke bui van een kwartier en dan is het weer droog. Nog wel bewolkt. De regen klettert gezellig en vertrouwd op het tentdak. Als het weer droog is horen we heel veel vogels om ons heen en ook de nijlpaarden laten van zich horen.
We gaan even douchen en dat is heel grappig. Jan heeft een soort kraanstraaltje, maar de mijne is best aardig en voor het eerst hebben we een normale, constante temperatuur.
Het wordt langzaam tijd voor de borrel en voor de deur zien we een waterbok grazen. Als er mensen langslopen blijft zij gewoon staan. We lopen eerst de andere kant op, maar het is geen loop hier, dus weer terug en via het doorsteekje naar voren. De tafels zijn in de tent gedekt, dus helaas niet buiten eten vanavond. Wel half, want het is een open tent.
Biertje, schrijven, foto's overzetten en versturen, het gebruikelijke ritueel. We krijgen, net als in de Murchison River Lodge, een bak verse popcorn. Aan de overkant van het water in het dorp is wat te doen blijkbaar. We zien het niet, maar horen het wel.
Biertje, schrijven, foto's overzetten en versturen, het gebruikelijke ritueel. We krijgen, net als in de Murchison River Lodge, een bak verse popcorn. Aan de overkant van het water in het dorp is wat te doen blijkbaar. We zien het niet, maar horen het wel.
Het blijkt dat we toch buiten eten, want de gedekte tafels worden in een kring om de vuurplaats heen gezet. De oppervuurmeester is tijden bezig het kampvuur voor te bereiden. Een paar kruiwagens hout gesprokkeld, hier en daar nog wat dode takken uit de boompjes getrokken. Hij heeft het wel naar zijn zin, want hij zingt er een beetje bij. Het ziet er nu al leuk uit.
Wat we te eten krijgen weten we nog niet, want we hebben nog geen menu gezien. Dat zijn we niet gewend. Aan driepoten wordt bij elke tafel een olielamp gehangen en op tafel komt een klein leeslampje. Best donker.
Het menu is voor iedereen hetzelfde en valt niet in ons straatje, want het is Midden-Oosters. Salade met tahinidressing vooraf, zoete aardappel/pompoensoep, lamstajine met zoete aardappel en yam en crèpe toe. Ik sla de tajine over na 1 hap. Lukt me echt niet. Aan de overige gerechten heb ik meer dan genoeg, dus zo erg is het ook weer niet. De crèpe was een opgerolde pannenkoek, best dik, met weinig jeu erover.
Als we klaar zijn en opstaan, schiet er een onzichtbare medewerker uit de struiken die ons naar de tent brengt. Daar is de klamboe niet omlaag gedaan, voor het eerste deze reis. Het is hier best aardig, maar allemaal wel een stuk minder dan we tot nu toe gehad hebben.
We zorgen dat alles voor morgen klaar staat en gaan nog even lezen. Met de nadruk op even, want al snel vallen de ogen dicht.