Wat hebben we hopeloos geslapen 😒 Tot 3 uur ging wel, maar daarna was het eigenlijk over. Het bed is onvoorstelbaar hard. We hadden al eerder harde bedden gehad, maar dit slaat alles. Zelfs met z'n tweeën kun je er geen deuk in liggen. Daarnaast waren de hippo's erg lawaaiig en waren ze zo te horen vlakbij onze tent. Ik heb een keer gekeken en met het lampje geschenen, maar zeker door de hor was er niks te zien. Tegen de tijd dat de wekker gaat, half 6 en we zijn allebei al wakker, horen we ook nog een beest dat we niet thuis kunnen brengen. Het klonk alsof je een glazen ruit probeert schoon te poetsen: ieuw, ieuw, ieuw achter elkaar een hele poos. Ik heb het later nog gevraagd, maar of mijn imitatie was niet goed, of we hebben een nieuwe soort ontdekt.
Om 6 uur worden we door iemand met een grote lamp opgehaald. Het ontbijt is een buffetje en alleen als je eieren, worstjes of bacon wilde, moest je het bestellen gisteravond. Wij nemen alleen een boterham en een banaan, dankbaar dat we geen hele borden hoeven te verstouwen.
Half 7 rijden we richting QENP en om een uur of 7 stapt ranger Becky, die op Nyla Harper uit The Rookie lijkt, na veel bureaucratie in. Ze lijkt wel aardig, maar is bijna niet te verstaan, want ze praat heel zacht. Maar het doet er ook niet toe, want het meeste wat ze vertelt hebben we al eerder gehoord en ze brengt geluk, want nadat we prachtig zicht op een hyena hadden en een stuk of 10 nijlpaarden in de dikke blubber -geen idee dat die hier zo zouden zijn- bewonderd hebben, wordt het weer een echte game drive.
Dan heeft leeuw 1 geen zin meer en gaat iets verderop plat in het hoge gras liggen. De kluwen van auto's, een stuk of 10 inmiddels, ontwart zich en we gaan weer verder.
Nog een meevaller. Er steekt een giant forest hog over. Ook een die je niet elke dag ziet. Lijkt overigens sprekend op onze wilde zwijnen, maar dan een stuk groter, giant dus 😄. Het blijken er 2, maar de andere is al in de bosjes. Hierna paraderen er nog 2 kraanvogels langs: crested cranes.
In een boom ligt, goed in het zicht deze keer, een luipaard. We gaan even opzij van de boom staan en Becky zegt dat we snel foto's moeten maken, want we zijn off track en dat mag niet. Maar vrijwel meteen schuift Anatoli de auto ergens anders heen en dan staan we legaal met zelfs nog beter zicht. Ook hier zijn we niet alleen, maar we hebben geen last van anderen.
Dan is de rangertijd bijna om, maar we zijn hartstikke tevreden. Zij zegt ook dat we heel veel geluk gehad hebben, want deze dieren op 1 dag gebeurt niet vaak.
Dan nog een lange reis naar Enjojo Lodge in het zuidelijk deel van het park; Ishasha. 90% is onverhard en meer dan de helft ook behoorlijk slecht.
 |
| Buffels houden van vogels en andersom, want die pikken de insecten uit de vacht |
 |
| Mangoest. Die zijn heel snel. |
 |
| Hier zetten we Becky af |
 |
| De dorpsolifant. Een oude bekende, |
Dan horen we getoeter en worden we ingehaald door een auto van Matoke Tours. Dat is leuk. Die hadden we de hele weg nog niet gezien. Anatoli wil voor morgen alvast een ranger boeken voordat we naar de lodge gaan. We stappen allemaal even uit en de andere auto blijkt de baas van Anatoli te zijn, op pad voor een 7-daagse trip met Engelse reisagenten die Oeganda in het programma op willen nemen. We maken even een praatje met de van origine Duitse. Ze houdt kantoor in Kampala en is blij te horen dat we het naar ons zin hebben en dat we ervoor gekozen hebben de grote ronde te doen, omdat er zoveel verschil zit tussen het noorden en het zuiden.
De Enjojo Lodge ligt goed verstopt in het groen. De registratie gebeurt weer met een glaasje sap en het meisje spreekt heel duidelijk Engels deze keer. Ook wel eens fijn. We worden ook welkom geheten door Patrick, de eigenaar of manager? Hij blijkt een Belg te zijn, dus praten we in het Nederlands verder.
De kamer, een banda of huisje, ligt een eind over houten plankieren over het moeras. Dat zou weleens muggen kunnen betekenen. Ook hier mogen we in het donker niet alleen heen en weer, want er zou allerlei groot wild lopen.
We lunchen met Anatoli met prachtig uitzicht en gaan dan tot 4 uur, het is dan iets over 2, relaxen, o.a. douchen in de heerlijke buitendouche, bijna beter dan thuis. Ik was mijn haar en hoop dat het ooit droog wordt. Daarna gaat Jan lezen en ik schrijven totdat hij zegt beweging te zien buiten. Het blijken colobusaapjes en 1 zit er vanuit de boom naar ons op het terras te kijken. Er zijn er meer, maar ze zijn erg snel en tussen de dichte begroeiing zijn ze snel uit het zicht.
 |
| Lunch met uitzicht |
 |
| En uitzicht vanaf ons eigen terras |
Om 4 uur zijn we weer bij de auto en halen ranger Nimrod op. Hij is vriendelijk, maar niet zo goed als de andere rangers. Hoewel hij veel interessante informatie geeft, heeft hij bv. geen verrekijker en communiceert hij niet met collega's. Als we vanavond terug in de lodge zijn, zal dat een tegenvaller blijken.
Wel zien we Topi's en die had ik nog op het lijstje van nog te zien staan. Ze lijken sprekend op hartebeesten, maar zijn donkerder en hebben een zwarte vlek op de schouder en de bil.
Nimrod vertelt een leuk verhaal over de geel/zwarte vogels, de African weavers en hun nesten. De ingang is aan de onderkant om arenden tegen te houden eieren te stelen. De eieren liggen een etage hoger in het nest. Het mannetje bouwt het nest en alleen als het het vrouwtje bevalt, legt ze eieren. Anders kan hij een ander nest bouwen.
 |
| Allemaal nesten |
In het moeras ligt een buffel tussen de waterplanten. Vogels lopen over de planten en verderop liggen nijlpaarden verdekt opgesteld. Tussen een kudde topi's loop een baviaan.
 |
| Echt heel interessant 😒 |
We zien hier en daar een olifant en bavianen op de weg en heel veel topi's. Er loopt een bustard bird die familie is van de struisvogel, maar dan klein. Hij heet bustard, of bastard omdat hij eigenlijk geen familie of vrienden heeft. Hij leeft altijd alleen op een korte paartijd na.
Een kleine kob staat te drinken bij zijn moeder.
Het gaat al richting eindpunt als we langs grote vergezichten over de vallei rijden. Op verschillende plekken zien we stoelen en tafeltjes uitgestald worden voor sundowners. Een drankje in het park, meestal van de lodge, bij zonsondergang. Wij rijden door totdat Anatoli linksaf slaat en langs de rand van de afgrond parkeert. Hij heeft een kleine verrassing voor ons. Een korte sundowner, niet van de lodge, maar van Matoke. Dat is leuk! Een klein tafeltje, 3 krukjes, wat knabbels, tonic en de heerlijke gin uit Kakira. Dit is genieten. Anatoli is een goede gesprekspartner en de gin is veel lekkerder dan de Europese die ik ken. Of zou het de setting zijn? De zon gaat helaas niet echt mooi onder, want er hangt een grote wolk voor, maar dat mag de pret niet drukken.
 |
| En een moet nou eenmaal oppassen |
Het duurt niet lang, want we moeten officieel om 7 uur het park uit zijn. Dat halen we net niet. Het wordt 5 over, maar dat is geen probleem. Dan nog een minuut of 10 naar Enjojo. Enjojo betekent olifant, dus eigenlijk zitten we in de olifantenlodge.
We gaan vast aan tafel zitten en praten wat met de andere Hollanders. 2 stellen en die gaan allebei andersom dan wij en niet naar Kidepo/Karamodja. Ze vertellen ook dat ze vanmorgen de andere kant op gingen met de game drive dan wij en dat zij leeuwen gezien hebben, een luipaard en een kudde van wel 20 olifanten. Dat was een stuk leuker geweest dan de grensrivier met Congo 😢
We eten Belgisch vandaag. Tomatensoep, friet met stoofvlees, dat heel aardig in de buurt komt en pisang goreng toe. Anatoli eet met ons mee en het is heel gezellig. Hij heeft een grote algemene ontwikkeling.
Na het eten de kleren voor morgen klaarleggen, verslag schrijven, proberen te lezen en morgen gezond (en vroeg) weer op. Van foto's doorsturen is vandaag niks meer gekomen.